Çok şey biliyoruz. Bildiklerimizin çoğu ile hiç bilmediğimiz konular üzerine “ahkam” kesiyoruz. Çok bildiklerimizi yeterince sindirmeden ya da kendi hayatımıza mal etmeden, o bilgilerle dönüşmeden yeni bilgileri öğrenmenin peşine düşüyoruz.
İnce ince bir açgözlülüğün peşinden bir ömrü tüketiyoruz. Kesinlikle bu çalışmayı çözdüm ya da şahane yapıyorum bunu dediklerimizi bile “kendimizce” yapıyoruz.

Aslında asla onları olduğu gibi yapmıyoruz. Yalın ve basit olanı karmaşık ve içinden çıkılamaz hale getiriyoruz.

Öğrendiğiniz her ne ise onu öğrendiğiniz biçimde yapın. Öğretildiği biçimde öğretin. İçine kendinize göre bir şeyler katmadan. Bırakın sizde saklı olana ulaşsın onu çıkarsın. Yeni olanı öğrenmeden önce elinizde olanda ustalaşın. Belki yenisini öğrenme arzunuz kalmaz.

Bırakmak, sadeleşmek en zor olanı da bu bilmediğimizi, bir varoluş kadar olamayacağımızı kabul etmek.