Bir hafta kadar önce seyahatte tanıştığım biri dünkü telefon görüşmemizde bana şöyle dedi:
“Bana en harika hediyeyi verdiniz; bana kendimi, ruhumu verdiniz sanki. Benim bildiğim, aslında duyduğum ama görmezden geldiğim şeyleri yaşam üzerinden anlattınız. Kendimi suçlu hissetmedim; yerilmedim, korkmadım başkası yaşıyormuş gibi dinledim.”

Bunun üzerine düşündüm. Çünkü ben bir şey yapmamıştım. Orta da ben diye bir şey, Burcu diye biri yoktu. Sadece durum vardı. Dinleyen ve dinlenen ruhlar ve sevgi.

Birçoğumuz kendimizden saklanıyoruz. Ne hissettiğimizi, ne istediğimizi bilmiyoruz. Hayat, bir içsel keşif yolculuğu ve bu keşif sadece bize ait. Yaşam içerisinde keşfettiklerimizin hangisi ne kadar anlatılabilir ki. Yaşam bir hediye, anlaşılacak daha çok şey var insanoğlu olarak idrak edemediğimiz, belki de uzun bir süre kabul ve kavrayamayacağımız.

Bana göre sevmek en büyük keşif. Belki de aydınlanmanın en büyük halkası. Aydınlanmak; içeri yönelmek, kendimizi severek, kendimizle ilgilenerek hayatımızı daha iyiye, sevgiye götürme yeteneğimizi kullanmaktır. Kişinin kendini sevmesi bencilce bir şey değildir. Kendimizi sevmek, başkalarını da sevebilmemizi sağlar. Bireysel olarak büyük bir sevgi ve mutlulukla yola çıktığımızda her şeyin sevgi denizi içerisine var olduğunu anlayabiliriz.

Ve aslında bizim SEVGİ dediğimiz şeyin tanımını henüz bilemediğimizi de…

Facebook Sayfamız için tıklayınız.